XXIV Okręgowy Zlot Ratowników Drogowych PZM - Bełchatów 26 październik 2024 r.
XXIV Okręgowy Zlot Ratowników Drogowych PZMBełchatów 26 październik 2024 r.... więcej
XXVIII Rajd Krajoznawczy KM „Energetyk” „Białystok – Podlasie 2024”
Każdego roku, na zakończenie sezonu turystycznego członkowie KM „... więcej
P O D S U M O W A N I E „ X X V I I R A L L Y W Y S Z K Ó W” 2024
Emocje opadły, po zakończeniu 27 edycji  Rally Wyszków. Impreza ta z uwagi... więcej
X RAJD ZIEMI OBIECANEJ - "Besowisko" 2024 - relacja
Relacja z rajdu, zapraszamy do obejrzenia relacji SMMH.https://photos.google.... więcej
Zlot " Zakończenie sezonu ŁKCC" 2024
W zlocie " Zakończenie sezonu ŁKCC", który odbył się na campingu... więcej
KM Stryków triumfuje na zakończenie sezonu Mistrzostw Strefy Polski Centralnej w Motocrossie
Ogromnym sukcesem organizacyjnym i sportowym KM Stryków zakończyła się w... więcej
XXVII RALLY WYSZKÓW
                     ... więcej
X Turystyczny Rajd Ziemi Obiecanej
Zapraszamy na X Turystyczny Rajd Ziemi Obiecanej - 21.09.2024
Jubileusz 45-lecia Klubu Motorowego „Energetyk” przy Elektrowni Bełchatów
Jubileusz 45-lecia Klubu Motorowego„Energetyk” przy Elektrowni... więcej

Historia

Fragment wspomnień Aleksandra Krasnopolskiego luty 1980r.
Zapowiedź połączenia Polskiego Związku Motocyklowego z Automobilklubem Polski została przyjęta w Łodzi przez działaczy tych organizacji z mieszanymi uczuciami. Każda z nich posiadała określony dorobek, a obawa przed jego rozproszeniem podczas scalania wzbudziła niepokoje.

Wyeksponowanie w pierwszym programie działalności Polskiego Związku Motorowego różnych poczynań na rzecz rozwijającej się motoryzacji, jak szkolenie kierowców i pracowników służb samochodowych, rzeczoznawstwo techniczne i poradnictwo drogowe, organizowanie kontroli ruchu drogowego itp. Stanowiły podwaliny wzrostu autorytetu organizacji i jej wysoko ocenionej społecznej użyteczności, jaką Polski Związek Motorowy obecnie reprezentuje.

Zebranie połączeniowe odbyło się w marcu 1950 roku w skromnej scenerii Klubu Sportowego „Resursa” w Łodzi przy ulicy Kilińskiego 123. Zebranie zaszczyciły władze w osobach: mgr N.Nonasa z WKKF, M.Antkowiaka Z KŁ PZPR, R.Jóźwickiego z Wydziału Komunikacji Miasta Łodzi, J.Banasińskiego ze Związków Zawodowych Pracowników transportu Drogowego i Lotniczego oraz inż.Gdulewskiego, jednego z prezesów Zarządu Głównego Polskiego Związku Motorowego. Osoby te były zaprzyjaźnione z wiodącą grupą działaczy motoryzacyjnych w łodzi, czemu należy przypisać ich obecność na zebraniu i stosunkowo mniejszą powściągliwość w deklarowaniu pomocy przyszłemu Zarządowi Okręgowemu PZM w Łodzi.

W przyszłości PZM pozyskał sobie szeroki krąg sympatyków i przyjaciół z różnych środowisk zawodowych i społeczno-gospodarczych, co umocniło jego prestiż.

Społeczność motocyklistów, a zarazem założycieli PZM reprezentowali delegaci z Ogniwa, Budowlanych, Gwardii, CWKS itp. W osobach: Kazimierza Fidały, Tadeusza Jabłońskiego, Edwarda Jurczaka, Longina Malarowskiego, Bolesława Mużdzaka, Stanisława Rogólskiego, Wiesława Tymowskiego, Józefa Uzarewicza, Stefana Wiśniewskiego, Edwarda Mieczysława Woźniczko, Zygmunta Wróblewskiego, Feliksa Zielińskiego i innych.

Automobilklub Łódzki schyłku 1949 r. reprezentowali: Jerzy Czyżowski, Ryszard Dejmanowski, Stanisław Durka, Józef Grabowski, Aleksander Podhorski-Okołow, Stanisław Sufleta, Aleksander Sułkowski, Stanisław Straży, Zygmunt Szudziński, Ryszard Szulc, Jan Zaniewski i inni.

Zebrani z zadziwiającą jednomyślnością wybrali pierwsze w Łodzi władze Okręgowe Polskiego Związku Motorowego w skład, którego weszli: Stanisław Durka jako Prezes, Wiesław Tymowski, Stefan berezyński, Jan Kamiński i Marian Antkowiak jako Wiceprezesi, Edward Mieczysław Woźniczko – skarbnik oraz Aleksander Krasnopolski – sekretarz Okręgu. Pozostały skład zarządu w większości został uformowany z osób obecnych na zebraniu.

Zjednoczony majątek Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Motorowego w Łodzi nie posiadał walorów w walucie zagranicznej i krajowej. Na dziedzictwo w inwentarzu składał się: okrągły stolik, biblioteczka, maszyna do pisania, kasetka metalowa ze stemplami, stół, parę krzeseł i otomana. Do tego doszły relikwie organizacyjne w postaci proporców honorowych, parę metalowych i kryształowych pucharów. Z urządzeń technicznych: stetoskop do podsłuchiwania pracy silnika, miarki lewatywki do pomiaru zużycia paliwa. Ponadto dużo makulatury, protokólarny, druków i wszelkich kwiatów. Celowo przemilczane jest pochodzenie wymienionego inwentarza, żeby nie prowokować polemik odnośnie wielkości majątkowego wkładu każdej ze scalonych organizacji w Polskim Związku Motorowym.

Majątek ten był przez pewien czas przechowywany w prywatnym mieszkaniu Prezesa, w którym również odbywały się pierwsze posiedzenia Zarządu: nowy Zarząd Okręgowy PZM w Łodzi wystartował nie posiadając własnego lokalu.

W kwietniu 1950 roku Zarząd Okręgu PZM w Łodzi uroczyście zasiedlił swój pierwszy lokal klubowy przy ulicy Piotrkowskiej 167. było nim pofabryczne pomieszczenie magazynowe na III piętrze, za żelaznymi drzwiami, zakratowanymi oknami i żeliwnymi słupami podtrzymującymi belki stropowe. Poprzednim właścicielem lokalu była Centrala Handlowa Przemysłu Włókienniczego, która wspaniałomyślnie przekazała lokal Polskiemu Związkowi Motorowemu. Na marginesie tej wspaniałomyślności nie można przemilczeć pewnej okoliczności, że pierwszy Prezes, Sekretarz oraz Przewodniczący Komisji Rewizyjnej Zarządu okręgowego PZM buli czołowymi pracownikami tej instytucji.

Siedziba władz okręgowych PZM była wykorzystywana jednocześnie dla celów wykładowych na kursach kierowców oraz stanowisko działania Zespołu Rzeczoznawców Techniki Samochodowej i Ruchu Drogowego. Otworzyło się w ten sposób źródło jedynego w tym czasie dochodu na cele społeczne Polskiego Związku Motorowego zarazem przyszłe źródło autorytetu organizacji, materialnej podstawy późniejszego rozwoju.

Obchód święta 1 maja w 1950 roku umożliwił zademonstrowanie istnienia Polskiego Związku Motorowego w Łodzi. Na miejscu zbiórki pochodu 1 majowego na Placu Niepodległości stawiło się kilkudziesięciu motocyklistów i tyluż automobilistów, którzy w odpowiednim szyku marszowym, po wielogodzinnym wyczekiwaniu i w dymie spalin oraz palących się sprzęgieł przedefilowali przez całą ulicę Piotrkowską.

W księgach inwentarzowych PZM pojawiły się pierwsze samochody oraz motocykle przeznaczone do celów szkoleniowych. W rejonie siedziby władz Okręgu, wzdłuż Piotrkowskiej, w kwadracie ograniczonym ulicami Główną i Brzeźną, pojawiły się pojazdy szkolące pod dumnym godłem PZM. W latach 1950-1952 Okręg dysponował: 2 oplami Olimpia, 1 Oplem Kadetem, 1 Mercedesem V170, 2 Oplami P4 oraz motocyklami SHL, 1 motocyklem DKW 350 cc i 1 motocyklem Harley D, który nigdy nie wyjechał poza próg garażu. Był to wielki sukces, zważywszy, że w początkach roku 1950 szkolenia prowadzone były społecznie, tj. bez wynagrodzenia dla wykładowców i instruktorów, a korzystano z samochodów członków władz i sympatyków PZM, którym fakt ten nie zaszkodził technicznie z racji ich demobilowego pochodzenia.

Dla pamięci: społeczne wykłady z elektrotechniki prowadził Aleksander Sułkowski, budowę Ryszard Dejmanowski, przepisy ruchu drogowego Stanisław Durka i Jerzy Czyżowski. Najważniejszy przedmiot kursów: wychowanie obywatelski prowadził Aleksander Krasnopolski, który z przyczyn niewyjaśnionych porzucił ten wdzięczny temat na rzecz elektrotechniki, przejąwszy batutę po poprzedniku. Instruktorem techniki jazdy i zajęć praktycznych był Leon Leniw, Kazimierz Wojtyniak i Józef Majcher.

Działalność szkoleniowa była ułatwiona z racji tej, że w/w osoby wykładowców, a także Józef Grabowski, Jerzy Podhorski, Jan Kamiński, Stanisław Sufleta i Jan Zaniewski byli uprawnionymi członkami komisji egzaminacyjnej dla kierowców przy Wydziale Komunikacji m. Łodzi.

Uregulowanie i ukierunkowanie systemu szkolenia przez Zarząd Główny PZM ustabilizowało ten profil działania, będąc pierwowzorem bogato wyposażonych współczesnych ośrodków szkolenia, pozwoliło na zatrudnianie wykwalifikowanego personelu pedagogicznego i osiąganiu dochodów, z których nadwyżkę przeznaczono na popularyzację sportu motorowego.

Pierwszy zawodowy personel Zarządu Okręgu w łodzi: Ludomir Kozłowski kierownik pionu szkoleniowego, pracujący w tym charakterze przez kilkanaście lat, Alfred Paszkiewicz wykładowca i pracownik techniczny, Stanisława Effa biuralistka, Blanka Hanke sekretarka, kasjerka i księgowa w jednej osobie, Kazimierz Wojtyniak kierownik warsztatów, Zygmunt Rychter brygadzista, Mikołaj Reitz blacharz-spawacz, Józef Trojanowski kierowca-mechanik, Zygmunt Andziak wykładowca, Stanisław Nazdrowicz instruktor samochodowy, Marian Toś instruktor motocyklowy.

Na przełomie lat pięćdziesiątych przybyło działaczy i sympatyków Polskiego Związku Motorowego. Poza niewątpliwymi sukcesami władz okręgowych, przyrost mas członkowskich, szczególnie automobilistów, miał całkiem prozaiczną przyczynę. Zawdzięczać ją należy ówczesnym przepisom i sytuacji, w której użytkowników samochodów podzielono na trzy grupy rejestracyjne, w których znaki P i S otrzymali uspołecznieni właściciele samochodów, zaś literę H prywatni. Ci ostatni w tym czasie mogli miesięcznie przejechać jedynie 200 kilometrów, co jak na pojazd samochodowy w określonej wyżej jednostce czasu, nie jest zbyt wiele.

Na szczęście władze dopuściły bonifikatę, nie zaliczając do tego wyrafinowanego limitu kilometrów przebiegu pojazdów uczestniczących w imprezach i społeczno-użytecznych działaniach organizowanych przez Polski Związek Motorowy. Pozwoliło to na powiększenie bazy członków i sympatyków PZM, nie tylko ze względów uczuciowych jak pragmatycznych.

Również na szczeblu Władz Głównych PZM przyjazne stosunki pozwoliły na zredagowanie opinii przez ówczesne Ministerstwo Transportu Drogowego i Lotniczego, które zarekomendowało udział w imprezach sportowych dla automobilistów PN. „jednodniowa Jazda Konkursowa” ze strony zawodowych kierowców państwowych gospodarstw samochodowych. Imprezy te cieszyły się powodzeniem zarówno ze strony zawodników, ku uciesze licznie zgromadzonych widzów, którzy w tych czasach nie mieli szczęścia oglądania programów telewizyjnych i znaleźli czas na podziwianie zręcznych kierowców.

W grudniu 1952 roku władze okręgowe PZM przeniosły się do nowego i obszernego lokalu przy ulicy Piotrkowskiej 183, w którym przebywały ponad 20 lat. W tym czasie uzyskano pomieszczenia garażowe przy ulicy Piotrkowskiej 204, które przystosowano na bazę pojazdów szkoleniowych. W tym czasie Polski Związek Motorowy ustabilizował swoją pozycję i zasady gospodarki, co nie pozostało bez wpływu na późniejsze ekonomiczne osiągnięcia.

Umocniło się i zaktywizowało środowisko działaczy motocyklowych, które intensywnie rozpoczęło poszukiwanie form pracy sportowo-motorowej, odpowiadających warunkom i możliwościom tego okresu. W zażartych sporach wykuwano model współistnienia różnych dyscyplin sportu motorowego.

Odpowiedzialni działacze władz głównych Polskiego Związku Motorowego ukierunkowali organizację na rzecz stworzenia właściwej bazy ekonomicznej, umożliwiającej właściwie pojętą działalność. Udało się to ekipie działaczy w latach sześćdziesiątych, Znalazło to odbicie w kolejnych zebraniach sprawozdawczo-wyborczych Okręgu PZM w Łodzi, gdzie dobrze przemyślane cele i środki działania Polskiego Związku Motorowego, znalazły uzasadnienie w wyborze właściwych ludzi, formujących obecny kształt Polskiego Związku Motorowego w Łodzi. 

Zarząd Okręgowy PZM: