Polski Związek Motorowy

Od 11 lat, w pierwszym tygodniu maja, na całym świecie obchodzony jest Dzień Motocyklistki.  Tradycja została zapoczątkowana w 2006 roku, w Kanadzie, przez motocyklistkę Vicky Gray. Początkowo Międzynarodowy Dzień Motocyklistki był obchodzony  w pierwszy piątek maja. Od pewnego czasu, entuzjastki motocykli, obchodzą swoje święto, w pierwszą sobotę tego miesiąca. Początkowo kameralna impreza, szybko zdobywała popularność również poza granicami Kanady, podbijając w kolejnych latach Stany Zjednoczone, Wielką Brytanię, czy Holandię. Dziś Międzynarodowy Dzień Motocyklistki jest znany i obchodzony w wielu krajach na całym świecie. Od kilku lat również w Polsce motocyklistki pamiętają, żeby tego dnia zrobić coś dla siebie i swoich motocykli..

W tym roku motocyklistki świętowały swój dzień w sobotę 6 maja. Takie kobiece, motoryzacyjne święto to doskonała okazja aby zintegrować pasjonatki dwóch kół. Taki cel przyświeca Zespołowi do spraw Kobiet Polskiego Związku Motorowego, dlatego pod jego patronatem,  podróżniczka Anna Jackowska, zorganizowała jednodniowy wyjazd dla motocyklistek. Ideą wydarzenia, wpisanego w cykl Polskich Zachwytów Motocyklowych była motocyklowa podróż połączona z poznawaniem ciekawych miejsc, historii i kultury.

Prognozy pogody na 6 maja zmieniały się szybciej niż biegi w motocyklu i kobieca natura. W dniu wyjazdu grupa motocyklistek, zaproszona przez podróżniczkę na Facebooku, punktualnie o 10.00 wyruszyła w podróż. Zaplanowana trasa biegła pięknymi drogami województwa mazowieckiego i łódzkiego. Kwitnące pola rzepaku, słońce i puste drogi. Główną atrakcją dnia były zaplanowane warsztaty pieczenia chleba i tworzenie kwiatów z krepiny w Pracowni Rękodzieła Ludowego w Nieborowie. To wyjątkowe miejsce prowadzone jest przez Panią Beatę Rokicką, twórczynię ludową i animatorkę kultury. Beata Rokicka zajmuje się bibułkarstwem od wielu lat, wykonuje m. in. kwiaty z bibuły i krepy, pająki, wycinanki, stroiki i bukiety. Celem jej działalności artystycznej jest popularyzacja łowickiej sztuki ludowej, folkloru muzycznego, kultywowanie tradycji regionalnych. W przekazywanie wiedzy wkłada dużo serca i zaangażowania. Dlatego zajęcia z nią cieszą się dużo popularnością w skansenach, na jarmarkach i wydarzeniach kulturalnych w całej Polsce.

Po dojechaniu na miejsce, w samo południe, motocyklistki zdjęły ręce z manetek swoich motocykli i zajęły się robotami domowymi. Warsztaty miały miejsce w pięknej, łowickiej izbie. W takim miejscu to czysta przyjemność być prawdziwą kobietą. Pierwszym etapem zajęć było pieczenie chleba. Odrobina drożdży, mieszanka mąk, zdrowe dodatki. Wymieszać, zagnieść, wstawić do pieca. Okazało się, że pieczenie chleba nie jest takie trudne. Większym wyzwaniem było ubijanie masła. Tu trochę brakło sił ale dzięki wspólnemu wysiłkowi i pracy grupowej, z gęstej śmietany powstała wielka, maślana kula. Koło gospodyń motocyklowych pracowało w pocie czoła a Pani Beata opowiadała o tradycjach i obyczajach kultury łowickiej. Kiedy chleb piekł się w piecu, na motocyklistki czekała nagroda – domowy poczęstunek: chleb ze smalcem, ogórki, domowej roboty przetwory. Miska smalcu zniknęła natychmiast !  W dzień motocyklistki, żadne diety nie obowiązują. Wtedy przyszedł czas na kolejne wzywanie – robienie kwiatów z krepiny. Kultura łowicka słynie przecież ze strojnych bukietów. I tu znowu motocyklistki przekonały się, że zdecydowanie łatwiej zapanować nad motocyklem niż nad pączkiem krepinowej róży. Czas mijał a spod rąk motocyklistek wychodziły coraz piękniejsze bukiety. Cierpliwość popłacała – po 3 godzinach warsztatu, każda z Pań, oprócz imponującego bochna chleba własnego wypieku, schowała do motocyklowego kufra piękny, kolorowy bukiet.

Wszystkie uczestniczki uznały Dzień Motocyklistki za wyjątkowo udany. Połączenie ducha nowoczesnej kobiety z ciekawością tradycji i kultury było rozwijające i bardzo inspirujące. Po dniu pełnym wrażeń motocyklistki wróciły do domów bogatsze o dobre wspomnienia dnia, nowe umiejętności, zadowolone, że na motocyklach można dojechać w tyle wyjątkowych miejsc i zrobić aż tyle nowych rzeczy.